Sandra van der Weij

Hoe gedreven ben je, hoe groot is de hartstocht als je knokt voor het leven van elk individueel dier, terwijl je weet dat voortdurend duizenden, honderdduizenden als product worden vetgemest en geslacht? Hoe diep zit die bezieling in je leven verankerd om zo’n strijd aan te kunnen? Om te durven vertrouwen op de gestage drup die de steen uitholt?

Maak kennis met Sandra van der Weij, bij wie Stiertjes in nood begint. In haar jeugd zijn de antwoorden te vinden. Haar ervaring als 8-jarige, op straat in Zaandam, heeft dit deel van haar persoonlijkheid vormgegeven. Luister mee: ‘Om bij de leukste speeltuin te komen, moesten mijn vriendinnen en ik langs een slachthuis. Het lag niet, zoals tegenwoordig vaak het geval is, verscholen in een industriegebied. Als meisje heb ik alles gezien en gehoord. Ik hoorde de varkens gillen, de koeien loeien en zag hoe ruw er met de dieren werd omgegaan, hoe ze uit de wagens werden gegooid en geschopt. Ik stond daar als aan de grond genageld, heb bij dat hek veel gehuild. Ik voelde dat dit niet eerlijk en normaal kón zijn.’

Vanaf dat moment kon Sandra thuis geen vlees meer eten. ‘Het was dat ik van mijn moeder af en toe een stukje móest eten, zij dacht dat ik daar sterk van werd. Maar ik werd al heel jong vegetariër - ik kon het vlees in de supermarkt niet loskoppelen van alles wat ik door de spijlen van het slachthuis had gezien.’ Elk veetransport voedt haar motivatie. ‘Zie ik een transport op de weg, dan laat me dat de hele dag niet meer los. Pas als ik ’s avonds in bed lig, denk ik, gelukkig, voor deze arme beestjes is het nu voorbij, zij hebben eindelijk rust en geen pijn en stress meer. De dood is de enige rust die zij van ons krijgen.’

Nicolette Seggelink

‘De dieren leven met ons op deze aarde en zijn er niet voor ons.’ Zo simpel is het, vertelt Nicolette Seggelink. Veel mensen beamen het. Maar wie komt in actie? Nicolette dus. Zij kan niet anders: 

‘De dieren hebben geen stem en de drang om hun stem te zijn is heel groot.’ Een leven lang laat zij het niet alleen bij woorden. Nu is zij ook trekker van Stiertjes in nood.

Liefde en respect voor dieren zijn haar door haar moeder met de paplepel ingegoten. ‘Wij waren het die altijd een schaap op haar rug zagen liggen, of een gewonde duif vonden, een meerkoet, en dan actie ondernamen.’ Zo is het gebleven. Diertjes in nood? ‘Nicolette, weet jij een oplossing?’ Ze bracht asielhondjes uit Portugal naar Nederland, redde varkens, konijnen, kippen… Naar aanleiding van diverse stalbranden organiseerde ze een protestactie op de Dam en sprak ze in Provinciehuizen.

Maar even terug naar die kippen, zo typerend voor iemand die spontaan in actie komt. Nicolette: ’In Noord-Portugal zag ik twee kippen, aan elkaar vastgebonden in een afwasteil, open bekjes in de brandende zon, wachtend op een koper. Dan voel ik iets in mijn lichaam gebeuren. In m’n beste Portugees heb ik de verkoopster uitgelegd dat deze dieren een hart en gevoel hebben en toen heb ik ze meegenomen. Ze zijn 600km mee op reis gegaan in de tourcaravan (in een hondenbench met uitloop), ik verwende ze elke dag en via Facebook ben ik zoek gegaan naar opvang. Uiteindelijk konden ze bij een veganist in de Algarve terecht op een groot stuk land. Eind goed, al goed.’

Zo zijn er meer acties, grote en kleine, waarin Nicolette de speurtocht naar een oplossing laat winnen van de verontwaardiging. Al is die boosheid er natuurlijk wel. Zoals rond de varkens Hanna & Lotte, die na twee jaar op een informatieboerderij het veld moesten ruimen voor jonge biggetjes. ‘Dan zie je vleeseters zich over twee varkens ineens druk maken, terwijl ze ’s avonds in de zon genieten van een BBQ met resten van dieren die misschien een half jaar zijn geworden en een verschrikkelijk leven hadden. Dat vind ik best hypocriet.’ Via een grote Facebookactie kregen Hanna & Lotte een plek bij een particulier in Groningen.

Concrete acties, concrete succesjes, ze geven Nicolette het vertrouwen dat ook Stiertjes in nood lukt, het project dat ook voor haar begon bij Bassie, kalfje #3431, die Sandra en zij vrijkochten van de mesterij en onderbrachten bij de Limosahoeve.