HOE HET BEGON…
Het sneeuwde, het was koud, ik liep het erf op en de open stal in. Het lijkt de eerste zin van een roman, het is het begin van Stiertjes in nood. Op 31 januari 2019 ontmoet Sandra van der Weij tijdens een winterwandeling Bassie. Dit vrolijke stiertje wordt het begin van Stiertjes in nood.
Sandra vertelt:
‘In die stal zag ik in eenlingboxen heel kleine, pasgeboren kalfjes. Het was zo’n triest gezicht, die weerloze baby’s, zonder hun moeder opgesloten in kleine boxen. Ik raakte in gesprek met de boer. De koekalfjes konden op het bedrijf blijven, vertelde hij, maar er was één stiertje bij en die zou over twee weken naar de enige biologische mesterij van Nederland gaan. Dat stiertje was Bassie.’
Volgens de boer mocht Bassie nog van geluk spreken. Hij zou naar enige biologische mesterij van Nederland gaan, in Barneveld. Bij reguliere mesterijen staan stiertjes alleen en op een kale ondervloer en wacht al na een half jaar de gang naar het slachthuis. De biologische mesterij gunt de stiertjes dan tenminste nog een jaar en dat op stro en in groepshuisvesting.
Voor Sandra was die kennis een te schrale troost. ‘Bassie met zijn gehuppel in zijn kleine box, het liet me niet meer los. Iedere dag ben ik even langsgegaan om bij Bassie te zitten, met hem te praten en hem te aaien. Ten slotte heb ik de boer gevraagd of ik Bassie kon loskopen, zodat ik hem ergens anders zou kunnen onderbrengen.’
De boer stond er niet voor open, kon het idee niet aan. Waarom dit ene stiertje ‘redden’ en niet de honderden die de komende jaren nog geboren zouden worden? Een gewetensvol antwoord op die vraag verraadt het onrecht voor de honderden ongeborenen. Bassie moest toch naar Barneveld. The End. The End?
Nee, Stiertjes in nood is het verhaal van vertrouwen, van hoop. Stiertje Bassie liet Sandra niet los.
Ze belde haar vriendin Nicolette Seggelink en in de dagen en weken die volgden spraken ze nergens anders meer over. Dit kleine ventje moest gered worden. Samen hebben ze diverse opties uitgedacht en de biologische mester bleek wel mee te willen werken, Bassie mocht bij hem weggehaald worden’
Het bleek pas een eerste stap. Nu moest er op zoek gegaan worden naar een fijne plek voor Bassie. ‘Alle dierenopvangcentra zaten vol en hadden lange wachtlijsten. Wel was hij welkom bij Forrest & Friends in België. Maar, hoe wrang, een kalfje over de grens brengen voor de slacht is geen enkel probleem, maar een kalfje een binnengrens in Europa over te laten gaan en in leven willen houden, dát is vrijwel onmogelijk.’ Opvang in België bleek een dood spoor.
De oplossing bleek uiteindelijk bijna om de hoek. ‘Net toen we dachten dat het niet meer zou lukken, wees een kennis, die ook bij de Partij voor de Dieren zit, ons op zorgboerderij de Limosahoeve in Spijkerboor. We zijn gaan kijken en besloten Bassie daar te plaatsen!’
Op 26 april haalden Sandra en Nicolette Bassie op in Barneveld en brachten hem terug naar de Zaanstreek. De ervaring die dag sterkte de twee dat de redding van Bassie niet het einde, maar het begin zou moeten zijn. ‘De beelden van de ‘goede’ biologische mesterij staan ons nog altijd op het netvlies gebrand. Heel kleine kalfjes met elkaar in vieze, donkere hokjes zonder daglicht. Bassie mocht mee, honderden kalfjes bleven achter in trieste omstandigheden. Het deed pijn, maar heeft ons ook de kracht gegeven om dit project te gaan trekken en de aandacht te vestigen op een wrede industrie.’
Bassie & Co
Sandra en Nicolette hebben al een kleine bofkudde/veestapel veilig gesteld op de Limosahoeve. Want Bassie is inmiddels ‘Bassie & Co’. Acht schaapjes werden gered uit de handen van een veehandelaar in Beverwijk. En dan is er koe Connie. Sandra: ‘Zij had een zware eerste bevalling en verloor haar kalf bij de geboorte. Zij kon niet meer opstaan, haar herstel duurde lang. Daarom werd zijn afgelopen zomer bij Bassie op het landje geplaatst, waar zij rust vond. Zij werd daar ook de pleegmoeder van Bassie, we wilden haar daarom ook niet meer laten gaan.’
Zo’n, nu al, kleine bofkudde/veestapel aan verzorgde dieren, brengt heel wat kosten met zich mee. Het stalgeld, het voer, de kosten van de dierenarts… Sandra en Nicolette hebben er veel voor over. Sandra: ’We staan ook af en toe op markten om wat centjes voor de kudde te verdienen. Maar gelukkig hebben we ook een groep lieve mensen gevonden die met structurele of incidentele donaties helpen om Bassie & Co samen met ons te onderhouden.’ Nicolette: ‘Bassie’s Bofkudde, de wereld van Bassie en zijn vrienden, die in harmonie met elkaar mogen leven tot ze omvallen van ouderdom. We willen mensen laten zien en voelen het het is om tussen ze te staan, om de rust en vrede te ervaren en in het hier en nu te leven.’
